Woensdagavond ben ik naar Rod Stewart geweest. Vanaf het hotel een shuttle naar het concert, samen met wat andere mensen die daar ook heen gingen. Eenmaal bij de Arco Arena, waar het concert was, was mijn kaartje al gebruikt, volgens de man van de kaartcontrole. Blijkbaar was de verbazing van mijn gezicht af te lezen want hij liet me gelukkig toch naar binnen. Na de nodige prullaria van Rod te hebben gekocht (een programmaboekje en t-shirt) ging ik mijn stoel opzoeken. Daar bleek echter al iemand op te zitten, die precies hetzelfde kaartje had als ik. Toen begon ik me toch enigszins ongemakkelijk te voelen, ze zouden me er toch niet uitgooien? Ik moest ergens apart gaan zitten en wachten totdat de manager mij kwam halen.
Gelukkig was dit een hele aardig man die mijn onsteltenis wel begreep en mij gerust stelde. Hij ging een stoel voor mij halen en zo zat ik ineens op de tribune voor invaliden. Een stuk dichter bij en net wat hoger dan de rest van de vloer: prima!
Verder kreeg ik van diezelfde aardige man mijn kaartje vervolgens terug met een ander (officieel) kaartje wat ik als aandenken kon houden.
Stiekem had ik mijn kleine fotocamera mee naar binnen genomen en al snel was ik foto's aan het maken en filmpjes aan het opnemen. Totdat er een man van Rod's crew naar me toe kwam en mijn camera naar beneden trok, tot drie keer toe. De eerste keer schrok ik en verontschuldigde ik me, maar hij bedoelde het blijkbaar als grapje en deed het in het komende half uur nog 2 keer. Ik zag dat hij de hele tijd backstage ging dus ik dacht toen al bij mezelf: die moet ik te vriend houden!
Een heerlijk concert gehad, met al zijn bekende nummers. Hij had de hele zaal in zijn greep, niemand zat meer op de stoelen maar iedereen stond te dansen en mee te zingen, in een woord: super! Ook de nodige humor, een foto van Rod in jurk: 'this is a picture of me when I was drunk'. En daarna wilde hij een liedje van zijn nieuwe album zingen: 'so this is going to be a song of my new album, it's a cd and,.... oh, well of course it's a cd, no I'm making an elpee!'. Waarna hij zelf ook erg hard moest lachen ?! Daarna het volgende: 'well let me adjust my hear for a moment, (haalt een keer zijn hand door zijn haar waarna alle vrouwen luid beginnen te gillen), well, that seems to have done it!'.
Rod zou Rod niet zijn als hij zijn liefde voor voetbal niet aan zou halen. Tijdens het nummer You're in my heart (Celtic United) stond mijn grote vriend van zijn crew dan ook met een grote tas vol gesigneerde ballen die Rod met zijn spillebenen het publiek inschoot (toegegeven, hij haalde wel de andere kant van de Arena...).
De man van de crew had echter nog een bal over zag ik. En ineens keek hij mijn kant op en wenkte me. Helemaal verbaasd vroeg ik nog of hij mij bedoelde, hij knikte, dus ik snel naar hem toe. Daar stond ik dan, met een gesigneerde bal, naast het podium met Rod zijn dochter (die overigens ook een aardige stem heeft en drie nummers voor haar rekening nam). Rod's vrouw (Penny Lancaster) heb ik ook nog even drie tellen gezien maar die liep net weg toen ik eraan kwam. Zoals jullie begrijpen: mijn avond was helemaal geslaagd! Een super concert en het laatste nummer naast het podium, helemaal top!
Op mijn weg naar buiten werd ik nog door iemand aangesproken: 'oh my god, you're Rod Stewart's daughter!!'. Heb hem maar vriendelijk uitgelegd dat dit niet het geval was. Leek me ook niet zo logisch, aangezien ik dan niet een bal, met daarop de handtekening van mijn 'vader', stevig vast zou houden.
Donderdagochtend heb ik lekker uitgeslapen en daarna ontbeten. Toen heb ik mijn spullen gepakt en toen ik beneden kwam stond daar mijn taxi al. Op naar het volgende hotel, waar ik voor twee dagen de buurvrouw van Arnold Schwarzenegger zal zijn. Ons hotel ligt namelijk naast het State Capitol in Sacramento. Ik was er al om 11:30u en Gabi kwam pas donderdagmiddag, tot die tijd dus heerlijk aan het zwembad liggen studeren!
Voor een impressie van Rod, zie enkele filmpjes en foto's!