Afgelopen week ben ik (wegens slaaptekort van het weekend) vrij weinig naar college geweest. Verder hadden we een dag officieel vrij om aan onze projecten te werken. Daarvoor hebben we, voor Organizational Behavior) bijvoorbeeld een interview gehouden met een Amerikaans bedrijf (TopDog). Dit was een erg leuke opdracht met mensen die heel enthousiast over hun werk vertelden. Met die opdracht komt het dus wel goed.
Ook onze opdracht voor Marketing schiet al op. Hiervoor moeten we een eigen bedrijf 'opstarten', dat wil zeggen, een businessplan schrijven en alle marketing eromheen regelen. Volgens onze professor zijn we erg goed bezig, we krijgen veel 'kudos' van haar. Ook hier maak ik me dus geen zorgen om.
Verder is de week vooral gebruikt om plannen voor het weekend te maken.
Met weer een gezellige groep (Gabi, Yannika, Jasja, Laura en Maurice) gaan we op pad. Ook dit weekend weer een uitgebreide trip, het zouden een kleine 2500km worden.
Vrijdagochtend vroeg vertrokken we richting Portland. Dat is een stad in Oregon, de staat boven California. Tijdens deze rit zouden we een stukje over de mooie snelweg langs de kust rijden en verder door Redwood National Forest komen.
Wat me al vaker is opgevallen is dat er hier langs de weg erg veel waarschuwingen staan als de volgende: 'speed enforced by aircraft'. Dit staat zowel langs de weg midden in een bos, woestijn of gewone autosnelweg. Meerdere keren hebben we die borden al belachelijk gemaakt, en ook de Amerikanen die erin zouden geloven. Echter, onderweg naar Portland kwam er ineens een politie auto de snelweg oprijden. Opeens ging die achter ons rijden en met veel zwaailichten, toeters en bellen werden we verzocht om de auto stil te zetten: 'pulled over' dus!
Gelukkig was de vriendelijke agent niet bekend met het Nederlandse rijbewijs van onze bestuurder en dus zal de boete waarschijnlijk niet aankomen, aangezien het rijbewijsnummer niet klopt. Maar de agent wist ons wel vriendelijk uit te leggen hoe het vliegtuig onze snelheidsovertreding meet en waarschuwde ons dat er verderop nog meer agenten stonden.
Leuk detail, als je in Amerika aangehouden wordt krijg je een bon waarop gelijk de datum vermeld staat dat je je moet melden in court. Maargoed, het rijbewijs dat hij op heeft geschreven bestaat niet, dus kan er waarschijnlijk vrij weinig gebeuren.
Verder een heel relaxte reis gehad en rond 22:30 kwamen we aan in Portland. Daar ingechecked in een goed hotel. Je moet het I-house toch een beetje compenseren. Aangezien we allemaal redelijk moe waren hebben we nog even gekletst en wat gedronken op de kamer en toen snel ons bed opgezocht. Zaterdag heerlijk door de stad gelopen en een beetje gewinkeld. Het is een mooie, moderne stad. Redelijk ruim opgezet en komt schoon en verzorgd over. Het was heerlijk weer, dus voordat we onze reis voort zouden zetten hebben we nog lekker gelunched aan de rivier.
Rond een uur of 5 hebben we onze reis voortgezet naar het volgende motel. Dit was echt een creepy motel zoals ik me dat uit de Amerikaanse films voorstelde. Voordat we ons in stalleerden dus eerst nog even de kamer gechecked op wat voor overblijfselen dan ook. Gelukkig hebben we die niet aangetroffen! Nadat we met z'n allen een biertje hadden gedronken zijn we gaan slapen. De volgende dag zouden we immers vroeg op staan om naar Crater Lake te gaan.
Crater Lake is een slapende (?) vulkaan waarin nu een meer ligt. Je kunt dus ook maar via een weg bij het water komen, helaas was die afgesloten omdat er brand was geweest, anders hadden we even kunnen zwemmen. Het is heel apart om te zien dat je eigenlijk in een vulkaan staat. Op de foto's kun je dat ook een beetje zien. Erg mooi!
Na een rit om het meer zijn we het park weer uitgegaan en naar Redding gereden. Hier zouden we nog met zijn vieren overblijven terwijl twee anderen al naar huis gingen. Onder kwamen we nog meer politie tegen. Deze keer hield de politie ons niet aan maar werd er iemand onder schot gehouden. Hadden we nog niet eerder gezien en maar snel doorgereden.
'S Avonds lekker pizzaatje in het motel gegeten, wat dit keer trouwens een mooi motel was. Met zwembad en internet, en dat voor Eur. 12,50 p.p!
'S ochtends even wezen zwemmen om daarna te ontbijten en vervolgens koers te zetten naar Lassen Volcanic Park. Dit is een park waar nog steeds enige vulkanische activiteit is. Tijdens onze rit naar het park hadden we al mooi de berg/vulkaan zien liggen, prachtig, met besneeuwde top tegen de blauwe lucht aan. Eenmaal in het park werden we omgeven door mooie rustieke meertjes. Daarna verder gereden waar het flink klimmen werd. Ineens lag er sneeuw om ons heen. Apart idee als je 's ochtends nog hebt gezwommen en in de auto de airco aan moet omdat het erg warm is. Om het geheel nog vreemder te maken zijn we daarna vijf minuten verder gereden om bij kokende gijsers aan te komen. Na een klimtocht (ofroad) van 2 uur kwamen we bij die gijsers aan. Op afstand konden we ze al ruiken, rotte eieren! Maar heel apart om te zien hoe er kokende modder uit de grond borrelt.
Omdat het al laat was zijn we toen teruggereden naar Berkeley. Om 23u weer terug in het I-house. Daar snel spullen opgeruimd en gaan slapen.
Woensdagochtend nog college gehad waarbij we presentatie hadden van ons businessplan, die ging overigens goed. Daarna snel gelunched met iemand die al weg ging hier en daarna spullen gepakt en naar de trein gegaan. Met de trein naar Sacramento waar ik nu op mijn kingsize bed zit terwijl ik tv kijk en uit het raam de Arco Arena kan zien waar ik zo heen ga (15 mts).
Heb net al even een rondje gelopen naar de Arena, was nog niemand natuurlijk. Dus een grote, lege parkeerplaats. Dichtbij de Arena zag ik echter wat meer levendigheid dus ben daar maar heen gelopen. Het was voor een groot deel afgezet maar ben toch even onder de afzetting heen geslopen zodat ik dichtbij de touringcars van Rod Stewart kon komen. Helaas heb ik hemzelf niet gezien, maar wel zijn bus dus. Ga me nu snel omkleden en dan weer naar de Arena. I'll keep you posted!