I'll be back

Het laatste weekend zit er alweer aan te komen; wat is dat ontzettend snel gegaan!
Afgelopen weekend hebben we bezoek gebracht aan het kantoor van Arnold Schwarzenegger, de governor of California. Vanwege familie omstandigheden was hij niet op kantoor, dus konden wij mooi zijn kantoor verkennen. Het State Capitol is een erg mooi gebouw, dat ontzettend lijkt op het Witte Huis, in Washington. Ook van binnen ziet het er mooi uit, marmeren gangen en mooie kantoren.
Wanneer je echter van de toeristische wandelgangen afwijkt zie je wel wat verval, maar het blijft een mooi gebouw met een rijke geschiedenis.
Erg leuk om in het kantoor te zijn geweest van Governor Arnold Schwarzenegger (plaatselijk ook bekend als 'the Governator') nu het nog kan. Gezien de financiele omstandigheden in California zal hij dat waarschijnlijk niet heel lang meer zijn. De plaatselijke bevolking is dan ook niet heel positief over hem. En begrijpelijk: enkele van zijn agenda punten zijn o.a. een beter milieu en het helpen van het arme deel van de bevolking.
Zelf bezet hij echter de penthouse suite van het Hyatt hotel naast het Capitol (om te verblijven tijdens de werkdagen), heeft hij een vloot aan Hummers en een privejet om in het weekend mee naar zijn huis in Los Angeles te vliegen; een betere wereld begint bij jezelf?!

Na het State Capitol te hebben aangedaan zijn we bij het zwembad neergestreken aangezien het meer dan 110 Fahrenheit was (ongeveer 45 graden). Na een heerlijk dagje zwembad zijn we naar de bioscoop geweest. Ook zondag was het wederom erg warm en na een korte shopsessie lagen we dan ook al snel weer bij het zwembad: prima!
Gisteren hebben we al een afscheidsdiner gehad met een deel van de local bewoners. Heerlijk pizza gegeten, bij een heel populair studentencafe. Het is daar altijd zo druk dat de line tot een heel eind buiten de winkel doorloopt. Er is in het restaurant nooit plek om te eten. De hele middenberm van de weg waar het restaurant aan ligt zit dan ook iedere avond vol met studenten die daar van hun pizza genieten.

De rest van de week staat in het teken van de studie aangezien de finals eraan komen en alle opdrachten in moeten worden geleverd. Tot en met donderdag 13u wordt het dus nog even bikkelen. Verder ben ik dus nu gewoon al bezig met een strategie te bedenken om mijn koffer in te pakken (veel te veel gekocht natuurlijk), dat is ook een raar idee!
Daarna staan er vanaf donderdag weer een hoop dingen op de planning. Ik zal zaterdagavond weer in San Francisco zijn, waar ik een hotel heb op het vliegveld. Zondagmiddag vlieg ik dan weer naar Amsterdam, waar ik maandag rond 17.15u zal landen. Maar voor die tijd krijgen jullie nog een berichtje met mijn belevenissen van komend weekend!

Cheers!

Rod Stewart: helemaal top!

Woensdagavond ben ik naar Rod Stewart geweest. Vanaf het hotel een shuttle naar het concert, samen met wat andere mensen die daar ook heen gingen. Eenmaal bij de Arco Arena, waar het concert was, was mijn kaartje al gebruikt, volgens de man van de kaartcontrole. Blijkbaar was de verbazing van mijn gezicht af te lezen want hij liet me gelukkig toch naar binnen. Na de nodige prullaria van Rod te hebben gekocht (een programmaboekje en t-shirt) ging ik mijn stoel opzoeken. Daar bleek echter al iemand op te zitten, die precies hetzelfde kaartje had als ik. Toen begon ik me toch enigszins ongemakkelijk te voelen, ze zouden me er toch niet uitgooien? Ik moest ergens apart gaan zitten en wachten totdat de manager mij kwam halen.
Gelukkig was dit een hele aardig man die mijn onsteltenis wel begreep en mij gerust stelde. Hij ging een stoel voor mij halen en zo zat ik ineens op de tribune voor invaliden. Een stuk dichter bij en net wat hoger dan de rest van de vloer: prima!
Verder kreeg ik van diezelfde aardige man mijn kaartje vervolgens terug met een ander (officieel) kaartje wat ik als aandenken kon houden.
Stiekem had ik mijn kleine fotocamera mee naar binnen genomen en al snel was ik foto's aan het maken en filmpjes aan het opnemen. Totdat er een man van Rod's crew naar me toe kwam en mijn camera naar beneden trok, tot drie keer toe. De eerste keer schrok ik en verontschuldigde ik me, maar hij bedoelde het blijkbaar als grapje en deed het in het komende half uur nog 2 keer. Ik zag dat hij de hele tijd backstage ging dus ik dacht toen al bij mezelf: die moet ik te vriend houden!
Een heerlijk concert gehad, met al zijn bekende nummers. Hij had de hele zaal in zijn greep, niemand zat meer op de stoelen maar iedereen stond te dansen en mee te zingen, in een woord: super! Ook de nodige humor, een foto van Rod in jurk: 'this is a picture of me when I was drunk'. En daarna wilde hij een liedje van zijn nieuwe album zingen: 'so this is going to be a song of my new album, it's a cd and,.... oh, well of course it's a cd, no I'm making an elpee!'. Waarna hij zelf ook erg hard moest lachen ?! Daarna het volgende: 'well let me adjust my hear for a moment, (haalt een keer zijn hand door zijn haar waarna alle vrouwen luid beginnen te gillen), well, that seems to have done it!'.
Rod zou Rod niet zijn als hij zijn liefde voor voetbal niet aan zou halen. Tijdens het nummer You're in my heart (Celtic United) stond mijn grote vriend van zijn crew dan ook met een grote tas vol gesigneerde ballen die Rod met zijn spillebenen het publiek inschoot (toegegeven, hij haalde wel de andere kant van de Arena...).
De man van de crew had echter nog een bal over zag ik. En ineens keek hij mijn kant op en wenkte me. Helemaal verbaasd vroeg ik nog of hij mij bedoelde, hij knikte, dus ik snel naar hem toe. Daar stond ik dan, met een gesigneerde bal, naast het podium met Rod zijn dochter (die overigens ook een aardige stem heeft en drie nummers voor haar rekening nam). Rod's vrouw (Penny Lancaster) heb ik ook nog even drie tellen gezien maar die liep net weg toen ik eraan kwam. Zoals jullie begrijpen: mijn avond was helemaal geslaagd! Een super concert en het laatste nummer naast het podium, helemaal top!
Op mijn weg naar buiten werd ik nog door iemand aangesproken: 'oh my god, you're Rod Stewart's daughter!!'. Heb hem maar vriendelijk uitgelegd dat dit niet het geval was. Leek me ook niet zo logisch, aangezien ik dan niet een bal, met daarop de handtekening van mijn 'vader', stevig vast zou houden.
Donderdagochtend heb ik lekker uitgeslapen en daarna ontbeten. Toen heb ik mijn spullen gepakt en toen ik beneden kwam stond daar mijn taxi al. Op naar het volgende hotel, waar ik voor twee dagen de buurvrouw van Arnold Schwarzenegger zal zijn. Ons hotel ligt namelijk naast het State Capitol in Sacramento. Ik was er al om 11:30u en Gabi kwam pas donderdagmiddag, tot die tijd dus heerlijk aan het zwembad liggen studeren!
Voor een impressie van Rod, zie enkele filmpjes en foto's!

Roadtrip to Portland (Oregon), Crater Lake and Lassen Volcanic Park!

Afgelopen week ben ik (wegens slaaptekort van het weekend) vrij weinig naar college geweest. Verder hadden we een dag officieel vrij om aan onze projecten te werken. Daarvoor hebben we, voor Organizational Behavior) bijvoorbeeld een interview gehouden met een Amerikaans bedrijf (TopDog). Dit was een erg leuke opdracht met mensen die heel enthousiast over hun werk vertelden. Met die opdracht komt het dus wel goed.
Ook onze opdracht voor Marketing schiet al op. Hiervoor moeten we een eigen bedrijf 'opstarten', dat wil zeggen, een businessplan schrijven en alle marketing eromheen regelen. Volgens onze professor zijn we erg goed bezig, we krijgen veel 'kudos' van haar. Ook hier maak ik me dus geen zorgen om.
Verder is de week vooral gebruikt om plannen voor het weekend te maken.
Met weer een gezellige groep (Gabi, Yannika, Jasja, Laura en Maurice) gaan we op pad. Ook dit weekend weer een uitgebreide trip, het zouden een kleine 2500km worden.
Vrijdagochtend vroeg vertrokken we richting Portland. Dat is een stad in Oregon, de staat boven California. Tijdens deze rit zouden we een stukje over de mooie snelweg langs de kust rijden en verder door Redwood National Forest komen.
Wat me al vaker is opgevallen is dat er hier langs de weg erg veel waarschuwingen staan als de volgende: 'speed enforced by aircraft'. Dit staat zowel langs de weg midden in een bos, woestijn of gewone autosnelweg. Meerdere keren hebben we die borden al belachelijk gemaakt, en ook de Amerikanen die erin zouden geloven. Echter, onderweg naar Portland kwam er ineens een politie auto de snelweg oprijden. Opeens ging die achter ons rijden en met veel zwaailichten, toeters en bellen werden we verzocht om de auto stil te zetten: 'pulled over' dus!
Gelukkig was de vriendelijke agent niet bekend met het Nederlandse rijbewijs van onze bestuurder en dus zal de boete waarschijnlijk niet aankomen, aangezien het rijbewijsnummer niet klopt. Maar de agent wist ons wel vriendelijk uit te leggen hoe het vliegtuig onze snelheidsovertreding meet en waarschuwde ons dat er verderop nog meer agenten stonden.
Leuk detail, als je in Amerika aangehouden wordt krijg je een bon waarop gelijk de datum vermeld staat dat je je moet melden in court. Maargoed, het rijbewijs dat hij op heeft geschreven bestaat niet, dus kan er waarschijnlijk vrij weinig gebeuren.
Verder een heel relaxte reis gehad en rond 22:30 kwamen we aan in Portland. Daar ingechecked in een goed hotel. Je moet het I-house toch een beetje compenseren. Aangezien we allemaal redelijk moe waren hebben we nog even gekletst en wat gedronken op de kamer en toen snel ons bed opgezocht. Zaterdag heerlijk door de stad gelopen en een beetje gewinkeld. Het is een mooie, moderne stad. Redelijk ruim opgezet en komt schoon en verzorgd over. Het was heerlijk weer, dus voordat we onze reis voort zouden zetten hebben we nog lekker gelunched aan de rivier.
Rond een uur of 5 hebben we onze reis voortgezet naar het volgende motel. Dit was echt een creepy motel zoals ik me dat uit de Amerikaanse films voorstelde. Voordat we ons in stalleerden dus eerst nog even de kamer gechecked op wat voor overblijfselen dan ook. Gelukkig hebben we die niet aangetroffen! Nadat we met z'n allen een biertje hadden gedronken zijn we gaan slapen. De volgende dag zouden we immers vroeg op staan om naar Crater Lake te gaan.
Crater Lake is een slapende (?) vulkaan waarin nu een meer ligt. Je kunt dus ook maar via een weg bij het water komen, helaas was die afgesloten omdat er brand was geweest, anders hadden we even kunnen zwemmen. Het is heel apart om te zien dat je eigenlijk in een vulkaan staat. Op de foto's kun je dat ook een beetje zien. Erg mooi!
Na een rit om het meer zijn we het park weer uitgegaan en naar Redding gereden. Hier zouden we nog met zijn vieren overblijven terwijl twee anderen al naar huis gingen. Onder kwamen we nog meer politie tegen. Deze keer hield de politie ons niet aan maar werd er iemand onder schot gehouden. Hadden we nog niet eerder gezien en maar snel doorgereden.
'S Avonds lekker pizzaatje in het motel gegeten, wat dit keer trouwens een mooi motel was. Met zwembad en internet, en dat voor Eur. 12,50 p.p!
'S ochtends even wezen zwemmen om daarna te ontbijten en vervolgens koers te zetten naar Lassen Volcanic Park. Dit is een park waar nog steeds enige vulkanische activiteit is. Tijdens onze rit naar het park hadden we al mooi de berg/vulkaan zien liggen, prachtig, met besneeuwde top tegen de blauwe lucht aan. Eenmaal in het park werden we omgeven door mooie rustieke meertjes. Daarna verder gereden waar het flink klimmen werd. Ineens lag er sneeuw om ons heen. Apart idee als je 's ochtends nog hebt gezwommen en in de auto de airco aan moet omdat het erg warm is. Om het geheel nog vreemder te maken zijn we daarna vijf minuten verder gereden om bij kokende gijsers aan te komen. Na een klimtocht (ofroad) van 2 uur kwamen we bij die gijsers aan. Op afstand konden we ze al ruiken, rotte eieren! Maar heel apart om te zien hoe er kokende modder uit de grond borrelt.
Omdat het al laat was zijn we toen teruggereden naar Berkeley. Om 23u weer terug in het I-house. Daar snel spullen opgeruimd en gaan slapen.
Woensdagochtend nog college gehad waarbij we presentatie hadden van ons businessplan, die ging overigens goed. Daarna snel gelunched met iemand die al weg ging hier en daarna spullen gepakt en naar de trein gegaan. Met de trein naar Sacramento waar ik nu op mijn kingsize bed zit terwijl ik tv kijk en uit het raam de Arco Arena kan zien waar ik zo heen ga (15 mts).
Heb net al even een rondje gelopen naar de Arena, was nog niemand natuurlijk. Dus een grote, lege parkeerplaats. Dichtbij de Arena zag ik echter wat meer levendigheid dus ben daar maar heen gelopen. Het was voor een groot deel afgezet maar ben toch even onder de afzetting heen geslopen zodat ik dichtbij de touringcars van Rod Stewart kon komen. Helaas heb ik hemzelf niet gezien, maar wel zijn bus dus. Ga me nu snel omkleden en dan weer naar de Arena. I'll keep you posted!

Viva Las Vegas & Grand Canyon (and Vegas again)

Na het weekend is het toch iedere keer wennen aan het feit dat we weer in het ihouse zitten en niet in een van de vele mooie plaatsen hier in California.
Zo werd het toch weer maandag en werd ik wakker in mijn stapelbed in mijn kamer in het ihouse. Ik was na weer enerverende dagen wel toe aan een beetje uitslapen en dus heb ik het ontbijt overgeslagen. Ik was niet de enige bleek later.
Met twee andere hebben we gebrunched waarna ik een bespreking had met mijn groepje voor Organizational Behavior. Verder zou de week in het teken van studeren moeten staan omdat ik op dinsdag en donderdag mid terms heb. Dat zijn de tentamens hier. Voor de meeste vakken heb je twee tentamens, eentje halverwege (mid term) en eentje aan het eind, de zogenaamde finals . Ik was zo gelukkig om ze beide in een week te hebben... In het weekend heb ik niet veel tijd gehad om te studeren, en om een dag van tevoren nog te moeten beginnen met studeren is enigszins ontmoedigend. Maargoed, al mijn moet bij elkaar gesprokkeld en toch maar een paar uurtjes gestudeerd. Rond een uur of vijf had ik het echter al wel weer gehad en toen zijn we nog even naar de winkel gegaan om scantrons (blaadjes om je tentamen antwoorden op in te vullen) te gaan halen. Zo bleven we toch een beetje in de sfeer van de mid terms. Eenmaal terug in het ihouse zijn we gaan eten en daarna hebben we met een paar een hotel geboekt voor nacht in Las Vegas! Degene onder jullie die wel eens films over Las Vegas hebben gezien (bijvoorbeeld Ocean's Eleven) zijn vast bekend met het hotel met de fontein ervoor, het Bellagio. Dat hotel voldeed wel aan onze eisen en dus hebben we die maar geboekt voor de eerste nacht Vegas (hoezo student?!).
Dinsdag kon ik mezelf niet overhalen om al om 8u in college te zitten. Ook toen was ik dus te laat voor het ontbijt. Op mijn dooie akkertje toen maar even de kamer opgeruimd, ik kreeg wel medelijden met mijn roomie namelijk. Daarna naar mijn vrienden bij de Subway gelopen en een broodje gehaald. Rustig naar de andere kant van de campus gelopen om mijn mid term te maken en daarna had ik een meeting met mijn groepje, dit keer voor Marketing. We moesten naar een supermarkt om de 'pschycology of the shelves in the grocery store' te doorgronden. Het mid term was trouwens niet echt moeilijk, en als je alles had gelezen zou je toch makkelijk een voldoende moeten kunnen halen. Even afwachten dus wat ik heb gehaald, aangezien ik de stof dus niet helemaal heb kunnen lezen.
Vervolgens terug in het ihouse nog wat geprobeerd te doen voor mijn mid term op donderdag. Echter, omdat ik nog even het thuisfront heb gesproken via skype heeft dat niet lang geduurd. Verder moest ik die dag naar een onderzoek voor mijn class om credits mee te verdienen en de was moest ook gedaan worden. Je moet toch je prioriteiten stellen...
Na het eten bedachten we dat het toch wel handig zou zijn om ook alvast hotels te boeken voor vrijdag en zaterdagavond. Vrijdag zouden we namelijk naar de Grand Canyon gaan, daar slapen en dan zaterdag weer terug naar Las Vegas, en zondag weer naar Berkeley. Zo gezegd zo gedaan, een hotel op de rand van het Grand Canyon National Park en het MGM Grand voor de tweede nacht in Vegas. Verder koffer ingepakt, dus ook voor dit mid term weinig gestudeerd.
Donderdag om 8u midterm en daarna Marketing college. Daarna snel spullen gepakt en met gierende banden richting Las Vegas!
Terwijl we de oprit van het Bellagio hotel opreden, omringt door limo's en andere mooie auto's schalde Frank Sinatra over de boulevard terwijl de fontein voor het Bellagio danste op de melodie (zie filmpje).
Wat een mooi hotel! Een superluxe kamer, groot, uitzicht, en een mooie badkamer. Wat erg leuk was waren de knopjes om de gordijnen open en dicht te doen wanneer je in bed lag, want tsja... dat doe je natuurlijk niet met de hand in 'het' Bellagio (zie filmpjes)!
Nadat we onze spullen te hebben uitgepakt en ons te hebben omgekleed zijn we de stad ingegaan. Daar natuurlijk alle bekende punten gezien zoals de eifeltoren, statue of liberty, etc. En de bekende hotels/casino's bezocht, zoals New York New York, Monte Carlo, MGM, Miracle en Ceasar's Palace. In die laatste gingen we wat drinken. Blijkbaar is het daar heel gewoon om de cocktails in pitchers te schenken. We konden dus wel even vooruit... Achter ons zaten wat typische Amerikanen zoals je ze in de reality soaps op MTV tegenkomt. Ze hoorden echter dat we een andere taal spraken, of voelden aan dat we het over hun hadden en al snel werden we uitgenodigd om bij hun te komen zitten.
Het is me al vaker opgevallen dat Amerikanen een stuk conservatiever zijn dan ik dacht. Vooral de Amerikaanse mannen vonden het geweldig dat het woord f*ck niet wordt gecensureerd op de Nederlandse televisie. Vervolgens lieten ze het dan ook niet na om dat woord in iedere volgende zin te gebruiken... Maar het was wel gezellig. Om 3u besloten we dat het dan toch bedtijd was en begaven we ons weer naar ons hotel.
Vrijdagochtend een beetje uitgeslapen en daarna ontbeten. Voordat we het hotel verlieten wilden we eigenlijk nog even een paar foto's schieten vanaf het dak van het hotel. Vanaf onze verdieping kon je daar echter niet komen. Met koffers en al naar beneden, om vanaf daar de lift te pakken die naar de villa's op de 36e verdieping ging. Eenmaal in de lift drukte we op het knopje '36', maar er gebeurde weinig. Op dat moment stapten echter enkele bewoners van die verdieping de lift in en hun lukte het wel. Blijkbaar moet je een speciaal pasje hebben om die lift te activeren, zullen dus wel de echte yuppen en bobo's zitten op die verdieping. We vonden onszelf al decadent, maarja, wij hadden geen pasje voor de lift nodig, valt dus blijkbaar nog wel mee!
Eenmaal op de 36e verdieping konden we helaas niet naar het dak en ook niet naar buiten kijken, maar we kwamen wel op het goede tijdstip. Er werd schoongemaakt in een hoop kamers, dus we konden even snel wat blikken naar binnen werpen. Wij vonden onze kamer al erg groot en luxe, maar dit waren echt enorme verblijven, voor in een hotel!!
Eenmaal onderweg naar de Grand Canyon passeerden we de Hoover Dam! Een grote stuwdam op de grens tussen Nevada en Arizona.
Erg indrukwekkend is het ook om te zien dat ze bezig zijn met de bouw van een grote brug over de kloof achter de Hoover Dam.
Verder is het wellicht interessant om te vertellen dat we dit weekend ruim 2700 km gereden hebben en dat we in drie verschillende staten geweest zijn: California, Nevada (Las Vegas) en Arizona (Grand Canyon).
Nadat we in ons hotel bij de Grand Canyon waren aangekomen hebben we ergens gegeten. Ons hotel was niet zo luxe als wat we van het Bellagio gewend waren (verrassend...). Sterker nog, het hotel stonk, het toilet spoelde niet door, en we hebben nog een half uur in de slappe lach gelegen omdat we de douche niet aankregen. Daarvoor hebben we uiteindelijk zelfs de receptie moeten bellen die ons de volgende hint gaf: 'pull the ring down', alleen jammer dat het nog een kwartier duurde voor we die ring gevonden hadden
De volgende dag op tijd op en naar het vliegveld waar we een ticket kochten voor een rondvlucht over de Grand Canyon. Het filmpje beloofde ons twee ervaren piloten, echter, het eerste wat de piloot tegen ons zei was: 'Welcome at Grand Canyon Airlines, first I need a co-pilot! And we're gonna have a few bumps!'. Ik heb dan wel uit een vliegtuig gesprongen met parachute, maar het tochtje met het vliegtuig heb ik toch niet helemaal relaxed gezeten. Aangezien het vliegtuigje alleen maar een grote propellor voorop had die ons een uur in de lucht moest houden en geen propellors aan de vleugels was het een redelijk instabiel (bumpy) tochtje. Maar het uitzicht was het absoluut waard!! Prachtig!
Na het vliegtochtje gingen we met gierende banden weer richting Vegas. Daar in de buurt was een outlet center waar ik even schandalig geshopt heb, aangezien dat er tot nu toe nog niet van gekomen was. Onder de nieuwe aankopen bevonden zich o.a. twee paar schoenen (waaronder kicksen), broek, trui etc.
Na de shopsessie zijn we wat gaan eten en daarna naar ons hotel gereden, ditmaal het MGM Grand. Na het Bellagio vallen de meeste hotels toch een beetje tegen... maar deze was nog goed te doen. Na ons te hebben omgekleed zijn we wat clubs in Vegas afgegaan, waar de prijs voor drankjes nogal verschilden. Zo moest een wodka red bull voor mannen $13 kosten, en voor vrouwen $2. Echter, in een andere tent waren we voor drie dezelfde drankjes $37 kwijt. Uiteindelijk rond 5u terug in de hotelkamer en gelijk in diepe slaap verzonken. De volgende ochtend nog even het casino ingeweest aangezien we dat nog niet echt hadden gedaan, niets gewonnen natuurlijk, en daarna terug richting San Francisco. Zoals al eerder gezegd gaat een groot deel van die route dwars door de woestijn, letterlijk in the middle of nowhere, en wat denk je, sta je *%$@^* bijna 2 uur in de file midden in diezelfde woestijn (onze nieuwe stopzin: 'wat duurt dat lang!!!'). Dat is geen pretje wanneer de zon recht op je auto staat en het 115 fahrenheit is (meer dan 40C). Geloof dat ik een halve zonnesteek heb gehad met een korte nacht en weinig eten.
Na een lange, maar hele gezellig reis, en de nodige fastfood ketens te hebben bezocht kwamen we tegen 23:30u weer aan in onze bezemkast die I-house heet.
De volgende ochtend had ik al om 6u mijn wekker staan, we zouden op een whale-watch tour gaan. Dus om 8u zaten we op de boot richting de Farallon Islands. Het was een nogal heftig tochtje met een kleine boot op de grote oceaan. Vrij hoge golven en een hoop gestuiter met de boot, de helft van de inzittenden voelde zich dan ook enigszins zeeziek. Bij de Farallon Islands zagen we mooie vogels en een walvis. Deze was echter te snel om op de foto te zetten, maar ik heb wel een albatros en een ander leuk 'eendje' op de foto gekregen, die volgens de kapitein erg bijzonder was.
Na twee lange en bewogen dagen ben ik behoorlijk kapot, lang leven de colleges om uit te rusten! Van een van de twee mid terms heb ik overigens mijn resultaat: 84 uit 100 punten, volgens mij moet dat wel voldoende zijn. Verder zijn we druk bezig met groepsopdrachten, waarover onze professor erg enthousiast is!
Hopelijk gaat met jullie alles goed!

Cheers,
Jessica

Nightlife, flying high and roadtrips

Hier weer een berichtje vanaf de andere kant van de wereld, waar alles goed gaat en nog steeds prima bevalt!

Na het Yosemite avontuur was het jammer om weer wakker te worden in het kleine kamertje van het ihouse, na de vorige ochtend wakker geworden te zijn midden in de bergen. Maar de week ging weer beginnen. Nadat ik maandag dan ook even flink had uitgeslapen had ik een meeting met mijn werkgroepje voor Organizational Behavior. Na de meeting nog even over de campus gewandeld om wat dingetjes te regelen en daarna maar wat proberen te studeren. De mid terms komen eraan dus dat moet ook gebeuren.

Dinsdag begonnen de colleges weer. Na college dinsdag rustig dagje gehad en beetje gestudeerd. 'S avonds met een groepje plannen voor het weekend gemaak.

Woensdag na college naar Walnut Creek geweest. Daar had ik met Alexandra afgesproken. Wat was het daar warm! We hebben gewinkeld en daarna heerlijk gegeten. Vervolgens heeft zij maar haar campus nog laten zien, erg mooi en weer heel anders dan die van Berkeley.

Donderdag na college geprobeerd te studeren op mijn kamer, dat werkte echter niet. Dus toen zijn we maar met boek en al op het terras van het ihouse gaan zitten. Dat beviel (natuurlijk) een stuk beter. Het studeren schiet alleen tot nu toe nog niet echt op, maar we hebben er alle vertrouwen in!

Donderdagavond zijn we (3 meiden en Yann, een franse voetballer) de heuvels achter ons huis opgeklommen. Het was even klimmen maar dat was het zeker waard! Een erg mooi uitzicht en onderweg ook nog twee herten gezien! Na een paar foto's moesten we al snel weer naar beneden omdat de mist snel optrok en het al aardig donker werd.

Vrijdag ook maar eens de was gedaan en wat wezen wandelen over de campus. Waar we een lekker ijsje hebben gegeten en even hebben gewinkeld. Daarna maar gelijk buiten gaan zitten omdat dat de dag ervoor zo goed bevallen was. Ditmaal was ik iets productiever, maar om te zeggen dat het opschiet...

Na het avondeten vast wat gedronken in het ihouse cafe en daarna San Francisco ingegaan. Eerst een beetje verkeerd gelopen waardoor we in een hele vreemde wijk van San Francisco terecht kwamen. Aangezien het er stonk, er van alles werd geroepen, en we ons er dus niet echt veilig voelde zijn we maar snel in de taxi gesprongen die ons naar Union Square bracht. Daar zijn we op de bovenste verdieping van een gebouw gaan zitten waar we cheesecake gegeten hebben en cocktails hebben gedronken in the Cheescake Factory.

Nadat deze dichtging zijn we nog naar een Irish Pub gegaan. Deze was erg gezellig, met een live band die speelde. Toen ook deze sloot gingen we maar naar huis. Bij het busstation aangekomen bleek dat de bus die wij moesten hebben niet meer ging. Een vriendelijke man schoot ons te hulp en wees ons de goede bus. Vervolgens kwam hij ons nog achterna gerend en vroeg ons om 7 dollar. Hij was namelijk net aangekomen op het busstation en hij was DJ. Al zijn spullen stonden al boven maar hij moest een kaartje voor de bus/metro/lift (??) hebbenen hij mocht niet betalen met een cheque die hij zojuist van Jay-Z ontvangen had. Daar kwam hij namelijk vandaan, een klus met Jay-Z. Het moet gezegd worden, het was een zeer vermakelijk verhaal, we besloten hem 7 dollar te geven. De tranen sprongen ongeveer in zijn ogen en hij bedankt ons 100x. Hij zou voor ons zijn nieuwe mix met Jay-Z van boven gaan halen en we mochten volgende week gratis bij zijn optreden naar binnen. Dat was ditmaal met Snoop Dogg, in een van de meest gewaardeerde clubs van San Francisco. We moesten hem maar opzoeken op youtube, hij scheen erg goed te zijn, DJ Blackball (ofzoiets). Uiteraard was er op youtube niets te vinden over deze meneer! Maar het was toch een amusant verhaal en het doodde de tijd die we op de bus moesten wachten.

Zaterdag was het dan zover... de dag waar ik al sinds dinsdagavond tegenop keek! Ik had namelijk gezien dat we konden parachutespringen hier in de buurt, en had niet verwacht dat we dat dan ook zouden gaan doen. Maar dat bleek ik dus fout te hebben ingeschat.

Zoals de meeste van jullie weten houd ik niet zo van achtbanen en ben ik niet zo'n held op grote hoogte en in vliegtuigen. Dan is het misschien voor te stellen wat voor doodsangsten ik uitstond op weg naar het skydiving center! Een twee uur durende rit waarna we uitstapten in een woestijnachtig gebied, met bijbehorende temperatuur. Het was 43 graden!

Nadat we ons aangemeld hadden rond 3u mochten we nog 2 tot 3 uur wachten in de brandende zon, terwijl ik kon zien hoe onze voorgangers zich uit het vliegtuig storten om aan een paar touwtjes en wat lappen stof weer naar beneden te zeilen. Om mij extra op mijn gemak te stellen viel er tijdens een sprong ook nog een parachute naar beneden, die niet open was gegaan (ik hoorde later pas dat ze altijd een reserveparachute bij zich hebben). Zoals jullie begrijpen voelde ik mij helemaal in mijn element...

Na zo'n 3 uur wachten werden wij opeens aangesproken door een beetje wilde man met lang haar. Hij bleek belgisch te zijn en verstond ons dus. Daarnaast bleek hij ook degene te zijn waar ik mee zou springen. Eerst had ik mijn twijfels, maar ik moet zeggen dat hij erg goed was. Hij was heel relaxed en stelde mij gerust dat ik echt wel weer samen met hem zou landen.

Nadat we alle spullen aan hadden en de instructies hadden gehad stond het vliegtuigje op ons te wachten. Ik heb niet eens tijd gehad om bang te zijn voor het vliegen omdat ik aan het stressen was voor de parachutesprong! We vlogen steeds hoger en hoger, totdat op 13.000 ft (oftewel 4 kilometer) hoogte de deur van het vliegtuig openging en we eruit moesten.

Met het verstand op nul me naar beneden gestort. En zoals de instructeur al gezegd had; de seconde dat ik het vliegtuig verlaten had waren al mijn angsten weg. Wat een geweldig vrij gevoel! Je voelt dat je valt, maar je ziet de aarde nog niet echt dichterbij komen. Je hebt dus helemaal niet het gevoel dat je jezelf van 4km naar beneden stort. Geweldig gevoel!!! Na een vrije val van ongeveer een minuut ging de parachute uit en had ik een prachtig uitzicht over de omgeving. Zeer indrukwekkend!! Jammer dat het zo snel ook alweer voorbij was. Voor een indruk staat er een filmpje en foto's online, gemaakt vanuit de lucht door een cameraman.

Na onze sprongen werden we door de instructeurs uitgenodigd om met zijn allen wat te gaan eten (wij waren de laatste van de dag geweest). We hebben hier maar vriendelijk voor bedankt en zijn in Stockton, op de weg terug naar Berkeley, wat wezen eten. Dat was erg lekker en na onze Starbucks coffee zijn we weer teruggereden naar de campus.

Zondag gingen we ook weer vroeg op want we zouden met twee locals van Berkeley naar Napa Valley gaan. Dat zijn de wijngaarden van California. Na een mooie rit door de wijnvallei van California kwamen we aan bij Castello di Amorosa, een Toscaanse winery uit de 12e eeuw.Deze winery had uitgestrekte wijnvelden en de wijnkelder lag onder een kasteel. Het deed me een beetje aan Frankrijk denken, erg mooi! Na een tourtje door het kasteel gingen we wijn proeven. Je mocht er vijf kiezen die je wilde proberen maar de sommelier zei er met een knipoog bij dat hij niet zou tellen. Nederlanders als we zijn kozen we natuurlijk de duurste van de lijst

. Na meer dan vijf wijntjes zijn we naar de volgende winery gereden (we hadden natuurlijk wel een bob...). Deze winery was veel moderner, het zag er ook mooi uit, maar niet zoals de eerste. Na ook hier wat wijn te hebben geproefd (die overigens lang niet zo lekker was als de eerste) zijn we weer in de auto gestapt en hebben onze reis voortgezet naar Stinson Beach. Dit is een mooi strand ten noorden van San Francisco. Het is nog steeds ongelooflijk hoe snel het landschap veranderd tijdens het rijden. Binnen enkele uren rij je door droge vlaktes, heuvels met bossen, wijngaarden of plotseling langs rotsachtige kusten.

Eenmaal op het strand hebben we daar een wandeling gemaakt en daarna een restaurantje opgezocht waar we lekker gegeten hebben. Vervolgens op weg naar huis lekker hard de muziek aan en meebleren!!

Weer een topweekend gehad dus! De tijd gaat hier ongelooflijk snel, het derde weekend alweer voorbij en ik vermaak me nog prima!
Hopelijk gaat met jullie ook alles goed, ben benieuwd naar wat jullie allemaal meemaken!

Cheers,

Jessica

Baseball, fietsen, varen, camperen... studeren?!

Wat gaat dat snel, alweer een week voorbij!

Wel een week vol met mooie en leuke dingen!

Ik was gebleven bij maandag. Nadat ik wat dingetjes had geregeld hier op de campus ben ik met twee meiden naar San Francisco geweest waar we lekker over de pier hebben gelopen. Toen we terug kwamen hadden we een welkomstbijeenkomst in het Alumni House. Daar werd ons gelijk het strijdlied van de universiteit (die we vanaf toen Cal moesten noemen in plaats van Berkeley) geleerd. Je moet altijd staan (uit respect voor de Golden Bear, de mascotte van Cal) en vervolgens brul je, met opgeheven vuist 'GO BEARS!!'. Daarna zijn we wel 50x welkom geheten door alllerlei mensen van de universiteit. Zo was er ook een politieagent die ons ging uitleggen hoe we het beste met onze rugtas konden lopen om te voorkomen dat we een 'victim of crime' zouden worden... De beste manier was namelijk om de bovenste lus van je rugzak af te knippen (die gebruik je toch niet en criminelen kunnen je daaraan naar de grond trekken). Verder moest je je 'rug'tas precies andersom dragen als normaal: op je buik dus, en je armen er stevig omheen.
Ik moet zeggen dat de agent het leuk bracht en dat ik het erg aardig vind dat hij zich zo zorgen maakt om onze veiligheid, maar zo ga ik echt niet met mijn tas rondlopen. Verder kan ik ook altijd nog op mijn fluit blazen! 'Fluit??!' zie ik jullie denken... Ja, een fluit, diezelfde agent had namelijk voor iedereen een fluitje meegenomen, zodat we in case of emergency de aandacht naar ons toe zouden kunnen trekken.
Tot slot legde hij nog wat uit over de BearWalk. Je kunt hier de hele nacht door een 'Bear' bellen. Dat is een beveiliger die je dan begeleidt wanneer je alleen over straat loopt 's nachts. Maar aangezien ik toch niet van plan ben tot 's avonds 12u in de bibliotheek te zitten zal ik die dienst vast ook niet gebruiken. Het fluitje is echter wel handig als sleutelhanger (je hebt hier overal sleutels nodig). Na de welkomstbijeenkomst maar op tijd gaan slapen want ik had de volgende dag vroeg classes.

Die classes zijn erg leuk. Ik heb dinsdag, woensdag en donderdag van 8 tot 13u class. Eerst heb ik Organizatonal Behavior. Dit wordt gegeven door een professor die erg leuk en motiverend kan vertellen. Daarna heb ik Marketing, dat is ook leuk, maar met die professor moet je volgens mij geen ruzie krijgen. Zij heeft wel veel ervaring in marketing, dus dat is ook leuk om naar te luisteren.

Na mijn colleges op dinsdag zijn we met een groepje gaan lunchen en daarna over de campus gaan wandelen waarna we een biertje hebben gedronken. Al snel was het 6u en moest ik opschieten want ik zou om 19u gaan voetballen. Snel terug naar het ihouse en gegeten waarna ik naar het voetbalveld ging. Daar aangekomen bleek dat er maar drie meiden waren die vandaag kwamen voetballen, dus hebben we met wat mannen gevoetbald. Dat was erg leuk en volgende week ben ik weer uitgenodigd. Verder sprak ik daar een franse jongen die ook net hier was en vroeg of ik meeging naar de San Francisco Giants donderdagavond. Dat leek me natuurlijk wel leuk.

Aangezien het huiswerk er 's middags bij ingeschoten was heb ik 's avonds na het voetballen nog snel mijn paper gemaakt en ben toen gaan slapen. Woensdag ook weer classes gehad en daarna met twee meiden van hier de sportschool onveilig gemaakt. We gingen spinnen. Ik dacht dat het niet zo zwaar zou zijn maar we hadden een erg fanatieke instructrice die een rit uit de tour had uitgezocht als onderwerp voor haar spinningsclass dus dat viel even tegen.

Na het sporten lekker gegeten, daarna wat hotels geboekt voor uitstapjes hier en toen op tijd gaan slapen.
Donderdag ben ik na classes kaartjes gaan boeken voor de Giants. Het was intussen al een grote groep geworden, ik heb 15 kaartjes mogen boeken! Erg leuk! Het was wel superkoud, maar door de twee supergrote hotdogs, een mega beker cola en twee warme koppen chocolademelk was het goed uit te houden :-)!

Vrijdag ben ik met Gabi twee fietsen gaan huren en zijn we over de Golden Gate Bridge gaan fietsen. De rit erheen was ook al erg mooi aangezien je steeds hoger klimt en al een aardig uitzicht over de stad krijgt. Daarna kwamen we bij de brug aan. Heel gaaf om daaroverheen te fietsen, mooi uitzicht! In het begin hing er nog een klein beetje mist, maar toen we halverwege de brug waren was die mist al helemaal opgetrokken en scheen de zon. Na de brug zijn we nog een stuk verder omhoog geklommen want ik had van iemand hier gehoord dat je dan een mooi uitzicht zou hebben, en dat klopt! Over de brug kun je kijken op San Francisco, super!

Daarna zijn we afgedaald naar een vissersdorpje aan de andere kant van de bay, Sausolito. Een heel pitoresk dorpje waar we doorheen zijn gefietst om vervolgens met de ferry terug naar San Francisco te gaan. Daar aangekomen zijn we nog eens Lombard Street beklommen want die had Gabi nog niet gezien. Voor het avondeten hadden we afgesproken met wat mensen uit het ihouse. Heerlijk in hetzelfde restaurantje als waar ik de 4th of July ben geweest. Lekker boven het water met mooi uitzicht gegeten dus.

'S avonds hebben we met z'n zessen twee auto's geregeld voor de volgende dag, om naar Yosemite National Park te gaan. Heel mooi om tijdens de roadtrip het landschap om je heen te zien veranderen (het is ongeveer vier uur rijden).

Eenmaal in Yosemite hoopten we nog een hotel te kunnen vinden want op internet was alles vol. We reden naar een hotel in Yosemite Valley. Daar was alles echter vol, maar gelukkig konden ze vanaf daar wel een ander verblijf voor ons regelen in de Valley. Het bleken de laatste 6 bedden voor die nacht te zijn omdat ze normaal al een jaar van tevoren vol zaten geboekt in de zomer!

Achteraf bleek het maar goed dat we niet hadden gereserveerd, want dan hadden we er vast niet aan gedacht om in tenten te gaan slapen... We bleken bedden te hebben gekregen op een soort camping midden in Yosemite Valley; the wildlife experience!

'S avonds wat te eten bij elkaar gezocht en heerlijk aan de picknicktafel voor onze tent opgegeten terwijl we om ons heen eigenlijk niets hoorden. Het was echt superstil daar. Vanuit de tent konden we 's nachts ook heel veel sterren zien, erg mooi!

De volgende dag zijn we naar mooie punten van Yosemite geweest. Zoals Glaciers Point, een uitkijkpunt over Yosemite Valley, de watervallen en de Mariposa Groves, daar staan grote sequoia bomen. Daar hebben we stukken gewandeld en waanzinnig mooie dingen gezien. Het mooiste vond ik toch wel het uitzicht over Yosemite Valley met de Half Dome op de achtergrond, adembenemend!! De foto's die ik heb gemaakt geven de verhoudingen eigenlijk nog niet goed weer, maar toch om jullie een indruk te geven heb ik er een paar geplaatst.

Het was erg indrukwekkend!

Zondagnacht waren we laat thuis, dus vandaag heb ik maar een beetje uitgeslapen en straks ga ik eens even wat studeren zodat ik bij ben voor deze week. Want ondanks dat ik nog niet veel gestudeerd heb staat er wel een grote hoeveelheid huiswerk op mij te wachten deze week. Volgend weekend staan er vast weer leuke en spannende dingen op het programma! Ik houd jullie op de hoogte!

Hopelijk gaat met jullie ook alles goed!!

Liefs,

Jessica

Ontbijten met Jerry Lee Lewis en avondeten met zeeleeuwen

Vrijdagochtend was het dan zover: leaving for San Francisco!

Vroeg op Schiphol, waar een vriendelijke purser tijdens het taxien met het vliegtuig vrolijk omriep dat we ons in het vliegtuig naar Rome bevonden: Paniek!! Maar niet alleen bij mij, maar ook bij de andere reizigers... Gelukkig was het een foutje van de purser en ging de vlucht toch naar London.

Daar aangekomen nog enige tijd op London Heathrow doorgebracht om uiteindelijk samen met Alexandra naar het vliegtuig te moeten rennen. We hadden een goede vlucht, op een of andere creep na. Een vreemd uitziende kerel kwam tot drie keer toe een half uur naast onze stoelen staan om de deur van het vliegtuig uitgebreid te inspecteren. Hij leek wel voorzichtig om zich heen te kijken of andere mensen hem zagen. Ik dacht dat ik gek was, maar mijn buurvrouw zei wat ik al dacht: ‘it looks like he's going to open the door..!!'. Toch maar even een stewardess geroepen, waarna de vlucht verder probleemloos verliep.

Aangekomen op San Francisco International Airport door de customs en daarna gewacht op Sander. Samen zijn we met de BART naar SF gegaan. Daar werden we gelijk opgevangen door een aardige jongen die ons vertelde waar het hotel precies was. Maar volgens hem konden we beter niet gaan lopen met 'all that shit', aangezien het toch wel een stuk verderop was. Onze 'shit' dus maar in een taxi gegooid. Een taxi met een heel vrouw-onvriendelijke chauffeur overigens. Met teksten als: 'do you see those women's? Those women are men!', vervolgens reden we langs een stripclub waar de volgende tekst (tegen Sander) bijhoorde: 'you should go here tonight, and leave your girlfriend at home!'. Ik heb maar wijselijk mijn mond gehouden...
Na ons te hebben geinstalleerd in de supergrote hotelkamer zijn we San Francisco ingegaan. We zijn naar Fisherman's Warf gelopen. Superbrak als we waren liepen we het eerste restaurant in dat we tegenkwamen. Dat bleek gelijk raak, grote porties patat, knoflook en honkball op een groot scherm. Naast het restaurant lag een grote groep zeeleeuwen op de pier. Daar zijn we nog even langs gelopen (ze zijn al vanaf grote afstand te horen en te ruiken). Na 30 uur zonder slaap besloten we dat we het allebei wel gehad hadden en hebben de taxi naar ons hotel genomen.

Zaterdag een beetje uit kunnen slapen en daarna heerlijk Amerikaans ontbeten in een typisch Amerikaans ontbijttentje. Even om de sfeer weer te geven: eieren, pancakes, coffee etc., aan een bar met jukeboxes. Tijdens het ontbijt geniet je dus van de deuntjes van Grease, Saturday Night Fever, Jerry Lee Lewis en Little Richard.
Na ons ontbijt zijn we de stad in gegaan. Eerst naar Union Square, via China Town naar de Port of San Francisco en via het Financial District weer terug naar Union Square. San Francisco is een hele relaxte stad met vriendelijke mensen. Bovendien heb je met een camera om je nek veel aanspraak van de bewoners.

Rond 19 uur waren we pas terug in het hotel, maar niet voor lang. Het was tenslotte the 4th of July: Independance Day. Iedere zichzelf respecterende Amerikaan was er daarom op uitgetrokken om, net als wij, het vuurwerk te bekijken. Volgens enkele locals beloofde het 'amazing and spectacular' te worden. Echter, voordat we naar het vuurwerk zouden gaan kijken hadden we bedacht dat we Lombard street wilden zien. Dit is de meeste bochtige straat ter wereld en is bekend van vele films. Behalve bochtig is de straat ook erg stijl, redelijk moe dus toen we boven kwamen. Maar een mooi uitzicht!
Vervolgens ons door de drukte richting Fisherman's Warf begeven.
In een restaurantje gelegen aan Pier 39 hadden wij een prachtig uitzicht over het water en het vuurwerk. Toegegeven: het vuurwerk was zeker de moeite waard. Na het eten en het vuurwerk weer naar het hotel gelopen en snel gaan slapen.

Vandaag op tijd wakker en na het ontbijt naar Berkeley vertrokken. Daar aangekomen spullen in de kamer gedumpt. De kamers zijn hier vrij klein, ik slaap bijvoorbeeld in een stapelbed en de douches en wc's worden gedeeld op de gang. Mijn roomie was nog niet gearriveerd.
Daarna een rondje over de campus gelopen met wat andere Nederlanders en heerlijk in de zon gelunched. 'S Avonds werd het kouder en zijn we weer richting het I-House gegaan. Daar verder geborreld en daarna gaan eten. Ik moet zeggen dat het mij hier goed bevalt. De mensen hier in het I-House zijn heel erg vriendelijk en allemaal heel ‘outgoing'. Iedereen schuift bij elkaar aan tafel en alles zit door elkaar. Zo hebben we vanavond wat gedronken met een Pool, een Irakees, een Canadees, meerdere Nederlanders, Spanjaarden, Amerikanen en een Bulgaarse fransman.

Eenmaal terug op de kamer nog geen roomie, dus nog even rust en ruimte voor mezelf. Morgen hebben de meeste al colleges, maar ik nog niet. Ik ga dus eens even de campus verkennen.

Allemaal bedankt voor jullie reacties en berichtjes, ik vind het leuk om te lezen hoe het allemaal gaat met jullie!!

Liefs,
Jessica

P.S. Rechts op de pagina kun je je emailadres achterlaten, dan krijg je vanzelf een mailtje als ik een nieuw verhaal heb geschreven.

'Welcome in the United States of America'

Hai Allemaal,

Over drie weken is het al zover, dan stap ik in het vliegtuig naar Berkeley. Ik heb er onwijs zin in! Na meerdere gezellige borrels en etentjes met andere Berkeley-gangers komt de reis nu snel dichterbij. Gelukkig zijn alle belangrijke dingen inmiddels geregeld, zoals mijn visum... Dat vond ik toch wel apart.

Afgelopen week ging ik naar het consulaat, alwaar ik mijzelf moest identificeren bij de poort van het dikke, hoge hek dat om het gebouw van het consulaat staat. Vervolgens moest ik al mijn persoonlijke eigendommen achterlaten bij de man van 'homeland security', die mij vervolgens fouilleerde en daarna hartelijk verwelkomde in 'the United States of America...'. Daarna van rij naar rij en nogmaals door een metaaldetector, fingerprints achterlaten, al mijn formulieren inleveren en na ruim twee uur stond ik weer buiten het hek, op Nederlandse bodem...

Gelukkig vond ik twee dagen later mijn paspoort, met daarin mijn visum, weer in de post!

3 juli stap ik op het vliegtuig. Gelukkig is het gelukt om een ticket te boeken samen met Alexandra, zodat ik mijn vliegangst met iemand kan delen

!

Ik neem dan twee dagen een hotel in San Francisco en 5 juli zal ik me melden op de campus van UC Berkeley. Daar verblijf ik in het International House waar ik zes weken een kamer zal delen met een (nu nog onbekende) 'roomie'.

Behalve het studeren hoop ik genoeg tijd over te houden voor andere dingen, zoals het verkennen van California. Twee leuke dingen heb ik echter al geregeld. Ik heb gemaild met de coach van het women's soccerteam van UC Berkeley en ik mag tijdens mijn verblijf met hen meetrainen. Verder ga ik 5 augustus naar een concert van Rod Stewart in Sacramento

! Ik heb zojuist mijn kaartje besteld en als het goed is zit ik op drie rijen afstand voor het podium ! Ik kijk er naar uit!

Allemaal geweldige vooruitzichten, ik kan niet wachten!!!

Tijdens mijn verblijf in the States zal ik al mijn avonturen hier beschrijven zodat jullie van dit alles op de hoogte kunnen blijven en het een beetje mee kunnen beleven

!

Voor degene die nu alvast erg benieuwd zijn heb ik een kort filmpje geupload over UC Berkeley (zie Video's).

Liefs,

Jessica